Makelaar zijn aan de Costa del Sol is een bijzondere bezigheid. Je leeft eigenlijk altijd in een andere wereld dan waar andere mensen in leven.
Allereerst de mensen om je heen. Spanjaarden en buitenlanders die huizen hebben die ze soms niet meer echt kunnen betalen. Ze hebben in tijden waarin het leek dat het voor eeuwig zou stijgen onroerend goed gekocht, dat alleen maar meer waard zou worden. Theoretisch klopte het helemaal, ze hadden gelijk.
De Costa del Sol heeft –de naam zegt het al- veel zon en misschien wel het beste klimaat van Europa. Ideaal voor alle (Noord) Europeanen, die minder of helemaal niet meer hoefden te werken. Slechts een paar uur vliegen van alle steden in Europa, tegen steeds lagere prijzen, uitstekende medische voorzieningen, scholen, golfbanen etc.
In Europa zou gebeuren hetgeen al veel eerder ook in Amerika gebeurd was. New Yorkers en andere noorderlingen zouden gaan huren en kopen in het Zuiden, in Florida en California. En dat is ook gebeurd.
Mede door het toetreden van Spanje tot de Europesche Unie en het toegenomen toerisme gingen steeds meer Noord-Europeanen over tot de aankoop van een appartement, huis of villa in het Zuiden van Spanje.
Binnen 20 jaar ging Spanje van de onderste plek in de Europese Unie naar de bovenste regionen, met de grootste groei. Iedere Spanjaard kreeg het beter. Het relatieve arme Spanje maakte sprongen vooruit. Iedereen meer verdienen, een auto kopen (op afbetaling) en allemaal een groter huis (met hypotheek). The Sky was the limit...!
Maar hoewel niemand daar meer in geloofde, bleken economische wetmatigheden als zoiets als een conjuncturele golf wel degelijk nog te bestaan. Mede door gebrek aan terughoudendheid, planning en contrôle en het feit dat iedereen er aan verdiende, werden er jarenlang in Spanje meer huizen gebouwd dan in Frankrijk, Duitsland en Engeland tesamen! Meer dan 700.000 of 800.000 huizen per jaar.
Dus bleken er op een gegeven moment te veel huizen gebouwd te zijn terwijl die bouw nog doorging. Gevolg was dat er steeds minder huizen verkocht werden tegen toch nog (kunstmatig?) stijgende prijzen.
Dus vanaf 2006/2007 kwam die huizenmarkt eigenlijk in een vrije val terecht. Daarover heen kwam de Internationale (Banken) crisis en daarover heen de Euro Crisis. Wij kunnen uit eigen ervaring vertellen dat het geen pretje is om al 7 jaar in een crisis te zitten...
Aan de andere kan hebben we te maken met onze –voornamelijke- Belgische (steeds meer) en Nederlandse klanten die in kranten lezen en anderszins horen dat Spanje failliet is en alle huizen te geef staan. Daar hebben ze ook wel een beetje gelijk in zoals u in de stukjes hieronder kunt lezen.
Maar zij melden zich bij ons met –droom- verlanglijstjes en het bedrag dat zij maximaal willen betalen. En dan wordt het moeilijk. Want wat de noorderlingen momenteel verwachten, namelijk voor heel weinig een topstuk kopen, sluit totaal niet aan bij de werkelijkheid van de Spanjaarden en buitenlanders die misschien hun huis willen of moeten verkopen.
Er is heel veel te koop dat noorderlingen nu zouden kunnen kopen. Tegen lage prijzen. Maar dat soort onroerend goed willen ze niet. Dat ligt in te veel gebouwde urbanisaties, te ver van alles vandaan. Het onkruid groeit inmiddels overal uit, er staat een hek omheen maar het is goed beschouwd niet eens te koop. Het zit bij een bank dat de helft moet afschrijven hetgeen ze niet vrijwillig gaan doen.
Dat gaat nog wel een paar jaar duren voordat dit opgelost wordt. Dat zal alleen verkocht worden als de vraag weer enorm toeneemt. En dan is het nog maar de vraag.
Er is momenteel vrijwel geen nieuwbouw. Maar er is een bedrijf dat altijd doorbouwt en altijd verkoopt hetgeen ze bouwen. Dat komt door hun uitstekende kwaliteit die volledig voldoet aan de laatste Europese normen. En dat kunnen ze tegen een uitstekende prijs die kan concureren met het huidige aanbod dat tegen –voor de begrippen van de Costa del Sol- zeer lage prijzen wordt aangeboden. Dat wordt verkocht in een tempo dat we jarenlang niet meer gezien hebben.
Hetgeen betekent dat de oude nieuwbouw (dat bij de bank zit) steeds ouder wordt en daardoor steeds waardelozer.
Aan de andere kant leven we weer in die andere wereld dan de mensen om ons heen.
Van wat op hun –droom- wensenlijstjes staat, is niet zo veel (meer) te koop. In de paniek onder de Engelsen en andere niet-Euro bezitters in 2009 toen het Britse Pond dramatisch in waarde daalde en de Euro steeg, hebben veel Engelse huizenbezitters afstand gedaan of moeten doen van hun vakantiehuis of investering, omdat de rentelasten in Euro’s opeens niet meer op te brengen waren in Engelse Ponden.
Dus dat is verkocht. En voor de rest gaan de huidige Spaanse en buitenlandse huizenbezitters niet meer –of niet makkelijk- onder een bepaalde prijs.
Een aantal klanten van ons wacht op de laagste prijs. Ze hebben daar interessante ideeën over en zullen dus nog een tijdje moeten wachten. Wij hopen dat ze gelijk hebben, want het is makkelijker iets tegen lage prijzen te verkopen dan tegen hoge prijzen.
Tenminste dat zou je denken. In theorie misschien wel, maar ook daar leven wij weer in een andere wereld. Want in de praktijk is het nooit laag genoeg. Als prijzen dalen wachten mensen tot ze nog verder dalen en dus nog even met kopen.
Tien jaar geleden toen ons gemiddeld verkoopbedrag op het dubbele lag van het huidige, verkochten wij veel makkelijker. Omdat de prijzen stijgende waren en als je weet dat je volgend jaar 10% meer moet betalen...
Daarom is het verstandig te wachten tot de prijzen nog weer lager zijn. Om dan pas te kopen als de prijzen weer gaan stijgen.
Maar ik ontmoet hier op de boulevard en waar dan ook hier in de buurt, mensen die het beter gedaan hebben. Die hebben in de afgelopen 3 jaar precies gekocht hetgeen ze altijd wilden hebben. En dat door de omstandigheden ook te koop was...
En hoewel de prijs ze misschien tegenviel hebben ze toch tegen de op dat moment best haalbare –juiste- prijs gekocht. Sommigen zijn nu al weer bijna vergeten wat ze betaald hebben, maar wat ze niet vergeten zijn, zijn de heerlijke dagen dat ze tevreden op hun terras of in de tuin zaten, te genieten van de weldaad van een eigen huis in het Zuiden van Spanje.
Met iets minder geld op de bank. Maar gebruik kunnen maken van een appartement, huis of villa wanneer je maar wilt en met mooi weer blijkt in de praktijk schier onbetaalbaar...
Zij hebben de mooiste winter meegemaakt van de afgelopen 20 jaar (dat ik hier woon tenminste) en zijn hier een aantal, of zelfs heel veel weken geweest.
Ze doen nu als veel andere huizenbezitters hier aan de kust. Ze kopen alleen nog maar het heenreis ticket naar Malaga en zien wel wanneer ze weer naar Nederland gaan.
In die afgelopen fantastische winter zijn ze meer weken gebleven dan ze van plan waren...
Dat is pas rijkdom...!